جوشکاری تحت تنش، فرآیندیه که در اون تنش‌های داخلی به طور کنترل شده در حین یا بعد از جوشکاری به منظور بهبود خواص مکانیکی و افزایش مقاومت اتصال اعمال میشه. این تنش‌ها میتونن کششی، فشاری یا ترکیبی از هر دو باشن. در این مقاله، به بررسی اصول جوشکاری تحت تنش، روش‌های اعمال تنش، مزایا و معایبش و کاربردهای مختلفش می‌پردازیم. در ادامه با مجله کابل جوش همراه باشید.
انواع روش‌های اعمال تنش
- پیش تنش: تنش قبل از شروع جوشکاری اعمال میشه.
- تنش همزمان: تنش به طور همزمان با فرآیند جوشکاری اعمال میشه.
- پس تنش: تنش بعد از اتمام جوشکاری اعمال میشه.
مزایا
- افزایش استحکام و چقرمگی: تنش‌های اعمال شده میتونن ساختار دانه فلز رو تغییر داده و استحکام و چقرمگی اون رو افزایش بدن.
- کاهش تنش‌های پسماند: جوشکاری میتونه تنش‌های داخلی رو در فلز ایجاد کنه که میتونه منجر به ترک خوردگی یا تغییر شکل بشه. جوشکاری تحت تنش میتونه این تنش‌ها رو تا حد زیادی کاهش بده.
- بهبود قابلیت ماشینکاری: تنش‌های اعمال شده میتونن سختی فلز رو کاهش داده و قابلیت ماشینکاری اون رو بهبود ببخشن.
معایب
- پیچیدگی: جوشکاری تحت تنش فرآیندی پیچیده‌تر از جوشکاری معمولیه و به تجهیزات و تخصص بیشتری نیاز داره.
- هزینه: هزینه این نوع از جوشکاری به طور کلی بیشتر از جوشکاری معمولیه.
- خطر ترک خوردگی: اگر تنش‌های اعمال شده به درستی کنترل نشن، میتونن منجر به ترک خوردگی فلز بشن.
کاربردها
- صنعت نفت و گاز: در ساخت خطوط لوله، مخازن و سایر تجهیزات تحت فشار بالا.
- صنعت هوافضا: در ساخت قطعات هواپیما و موتورهای جت.
- صنعت ساختمان: در ساخت پل‌ها، ساختمان‌ها و سایر سازه‌های بزرگ.
- صنعت هسته‌ای: در ساخت راکتورها و سایر تجهیزات هسته‌ای.
نتیجه‌گیری
جوشکاری تحت تنش یک روش موثر برای بهبود خواص مکانیکی و افزایش مقاومت اتصالات جوشیه. با وجود پیچیدگی و هزینه بیشتر، این روش در بسیاری از صنایع از جمله نفت و گاز، هوافضا، ساختمان و هسته‌ای کاربرد داره.